De stage is begonnen

Mambo!

Afgelopen maandag zijn we allebei begonnen met onze stage. Ik (Renske) loop nu stage bij een groot regionaal ziekenhuis en Dagmar bij een soort gezondheidscentrum.

Maandag moest ik om 7:30 bij het ziekenhuis zijn, dus om 6:45 stonden we al langs de grote weg te wachten tot een dala dala ons zou meenemen. Blijkbaar is het rond dat tijdstip erg druk, want de eerste vijf dala dala's reden ons in een razend tempo voorbij. Om 7 uur stonden we dan eindelijk opgepropt en al bukkend in een overvolle dala dala met een te laag dak om rechtop te kunnen staan. Even later stapten we weer uit en moest ik nog 10 minuten lopen naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen begon mijn dag met het 'morning report'. In een soort kerkje met houten kerkbankjes komen bijna alle verpleegkundigen en artsen bij elkaar voor een samenvatting van het weekend. (Ik was niet eens de enige blanke persoon, er werkt namelijk ook een albino man. Dat is best bijzonder hier aangezien albino's vaak worden bedreigd/aangevallen omdat mensen geloven dat zij 'behekst' zijn) Het morning report begon met een gebed in Swahili, de rest van het report was gelukkig grotendeels in het Engels. Iemand begon met oplezen van alle patiënten die in het weekend overleden waren.. Dit waren er een stuk of 10 waarvan veel erg jong, best heftig om te horen dus. Toen werden verschillende patiënten besproken en kon iedereen mee discussiëren over de beste behandeling. Tot slot moest ik opstaan om mezelf in het Engels voor te stellen aan al het personeel..

Na het morning report (wat in totaal anderhalf uur duurde) ging mijn begeleider een zuster zoeken die me rond kon leiden. Hij plukte gewoon ergens een zuster van een afdeling af haha. Zij heeft me het hele ziekenhuis laten zien, wat bestaat uit meerdere gebouwtjes die via paden met elkaar verbonden zijn, je loopt dus veel buiten en ook veel patiënten zitten buiten in 'de wachtkamer'.
De zuster heeft me alle afdelingen laten zien en ook het mortuarium, brr, ik zal jullie de details besparen maar ik werd o.a. meteen naar voren geduwd om naar een overleden jongen te kijken.. Er waren echt jonge jongens en meiden aan het werk in het mortuarium, die deden alsof het de normaalste zaak van de wereld was en trots hun werk lieten zien aan mij.
De afdelingen in het ziekenhuis zijn echt totaal anders dan in Nederland. Een afdeling bestaat meestal uit een zaal voor mannen en een zaal voor vrouwen. In zo'n zaal staan wel 30 verroeste bedden dicht bij elkaar en zit het vol met patiënten. Verpleegkundigen zag ik amper. Alle afdelingen zien er oud, kapot en vies uit. Ook is alles open dus vliegen er overal insecten rond. Op de kinder intensive care (wat er overigens niet uit zag als een intensive care, met alleen een infuusstandaard en verder geen enkel apparaat) hebben ze 4 bedden, echter waren er op dat moment 6 patiëntjes. Op sommige bedden liggen dus 2 kinderen. Toen we bij de verlosafdeling kwamen was er net een vrouw bevallen, gewoon in een zaal waar alle zwangere vrouwen liggen, zonder ook maar iets van een gordijntje of zo. Bij de kinderafdeling zag ik een compleet verbrand kindje onder een douche hardhandig schoon geschrobd worden door een zuster.. Na afloop van de rondleiding had ik geen idee op welke afdeling ik graag zou willen beginnen, alles leek me zo heftig. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de 'Premature Unit', een afdeling voor te vroeg geboren baby's en zieke baby's.
Deze afdeling bestaat uit 3 kamers met elk 4 'planken' aan de muur. Op elke 'plank' liggen gemiddeld 5 of 6 baby's. Er zijn geen couveuses zoals in Nederland, de hele afdeling wordt warm gehouden met heaters, dus het is er bloedheet. In totaal hebben ze plaats voor zo'n 70 baby's die zijn onderverdeeld in de volgende groepen: prematuur (te vroeg geboren), zieke baby's, baby's waarvan de moeders ziek zijn, baby's waarvan de moeders zijn overleden, baby's die gedumpt zijn bij het ziekenhuis en baby's die op de 'intensive care' liggen. De meesten zijn heel erg klein en heel zwak. Elke 3 uur komen alle moeders in een kamertje van 3 bij 3 op bankjes zitten om borstvoeding te geven. De baby's worden dan per 5 op een karretje met wieltjes gelegd en naar het kamertje met de moeders gereden, waar alle moeders om het karretje heen gaan staan om te kijken of hun baby er bij ligt. De baby's die geen moeder hebben of een zieke moeder, krijgen kunstmelk van de zusters.
Verder is me deze week opgevallen dat:
- overal in de bedjes mieren kruipen
- de intensive care baby's met z'n vijven een hoeveelheid zuurstof delen die eigenlijk bestemd is voor één baby
- de baby's die onder een speciale lamp liggen eigenlijk oogbescherming moeten dragen, maar dat dat er niet is
- de 'dokters' die overdag op de afdeling werken, nog geneeskundestudenten zijn
- 'armbandjes' met de namen van de baby's creatief worden gemaakt van stukjes van plastic handschoentjes en een stukje tape
- bijna alle materialen kapot, vies of op zijn
- alle baby's gevoed moeten worden uit één bekertje, omdat er niet meer voedingsbekertjes zijn
- voor zuurstoftoediening en sondevoeding dezelfde slangetjes worden gebruikt
- ik bloedsuikers moest prikken met een grote injectienaald, omdat kleine naaldjes (wederom) op zijn
- toen op een ochtend de stroom uitviel er geen noodvoorziening was waardoor de baby's zonder warmte en zonder zuurstof zaten
- dagelijks baby's gereanimeerd worden en overlijden
- maar er wonderbaarlijk genoeg gelukkig ook elke dag veel baby's weer naar huis mogen!
Ondanks dat het nu misschien lijkt alsof er alleen maar ellende is, heb ik een leuke en leerzame eerste week gehad met ook veel mooie en schattige momenten! De taal, cultuur en manier van werken is iets waar ik erg aan moet wennen, maar dat gaat me wel lukken, pole pole! (rustig aan)


Gezondheidscentrum:
Maandag ben ik (Dagmar) begonnen aan mijn stage in een gezondheidscentrum. Vrijdag was er afgesproken dat ik rond 8 uur/ half negen aanwezig moest zijn. Maar men stond er al om half 8.. (de volgende dagen ben ik wel om 8 uur begonnen hihi). Beetje vroeg maar hej goede indruk, hoewel er nog niemand aanwezig was verder, maar dat terzijde. Na een half uur gewacht te hebben kwam mijn "supervisior" eraan. Zij koppelde me al gelijk aan een andere vrouw. Een hoofdverpleegkundige. In het gezondheidscentrum in Arusha gaat het niveau van de verpleegkundige (zoals wij in Nederland niveau 2, 3, 4 en 5 kennen in de zorg) niet in niveau's, maar in hoofd- en "gewone" verpleegkundigen. De hoofdverpleegkundigen zijn eigenlijk de eindverantwoordelijke voor zijn/haar afdeling. De hoofdverpleegkundigen en artsen zitten bij de morning report. Hier begonnen we, na een rustige opstart, ook mee. Het was veelal in Swahili dus begreep er niet zoveel van. Maar goed toch leuk om een keer bij te wonen. Na het morning report kreeg ik een rondleiding. In het gezondheidscentrum is er een tandarts, laboratorium, anticonceptie afdeling, HIV voorlichting/behandeling, soort van huisarts, teather (kleine chirurgische ingrepen, zoals hechten, wonden), soort infuuskamer (hier liggen alleen maar mensen die aan het infuus liggen) en baby vaccinatie/wegen. Ik loop nu op de laatste afdeling. Het was nog wel wennen de eerste dagen. Het is een soort lopende band werk. De vrouwen gaan eerst met hun baby naar de wachtkamer. Daar worden de baby's gewogen en dit gewicht komt dan in het boekje van het kindje te staan. Na het wegen gaan ze naar een andere wachtruimte waar ze het boekje eerst aan mij of de hoofdverpleegkundige geeft. Elke baby heeft een barcode in het boekje staan. Deze worden gescand. Ja er staat echt gescand! Je verwacht het niet maar op de afdeling waar ik loop hebben ze ipads en scanners. WOW!! Maargoed de barcodes worden dus gescand en dan kunnen de baby's geregistreerd worden in de ipads. In de ipads vul je het gewogen gewicht in en kun je zien welke vaccinatie de baby nodig heeft. Hier in Arusha gaat het vaccineren niet op volgorde van tijd (wie als eerste binnenkomt is ook als eerste aan de beurt) maar op volgorde van vaccinatie. De baby's met dezelfde vaccinatie worden in het kamertje geroepen. Hierdoor hoef je niet eerst te kijken welke vaccinatie welke baby nodig heeft, maar wordt het een soort lopende band werk. Er zit dus daadwerkelijk een systeem in! Ook werd er deze week gefilmd in het gezondheidscentrum. Blijkbaar heeft het gezondheidscentrum een goede manier van registreren! Op zich klopt dat ook zeker wel. De video wordt gebruikt om andere ziekenhuizen/gezondheidscentra over de hele wereld te laten zien hoe je kan registreren. Super interessant om te zien.
Woensdag ben ik met de hoofdzuster meegegaan naar een scholing. Super interessant om te zien hoe dat hier gaat. Het duurde wel langer dan verwacht, zeker wel 4/5 uur. Toen we binnen liepen keken alle kinderen om, wow een mzungu! We werden in een soort tv studio gezet zodat de mensen zich konden voorbereiden. De man was zeer trots op zijn tv studio met greenscreen haha. Na het voorbereiden liepen we weer naar beneden en gingen we voor de klas zitten. Zat ik daar tussen allemaal professionele mensen.. Ik wist aan het begin niet goed waar ik moest kijken, maarja na een tijdje heb je geen keuze meer en went het allemaal. Als eerste kwam een pastoor aan het woord. Hij vertelde de kinderen, voornamelijk tegen de meisjes, dat ze een opleiding moesten gaan doen en niet afhankelijk moesten worden van de mannen. Na een tekst van 2 uur was de hoofdzuster aan het woord. Zij vertelde iets over HIV, abortus en anticonceptie. Dat is hier nog best wel een dingetje! Super goed dat ze daarom ook de voorlichting geven. De zuster moest vanaf het begin beginnen met het vertellen van de onderwerpen, bijvoorbeeld bij HIV met waardoor je HIV kan krijgen en wat het is. Dat verbaasde me eigenlijk wel.. Nadat zij klaar was met vertellen, moest ik mij ook nog voorstellen. Zeer ongepland maar goed let's do it! Het was een super interessante dag. En de plek bevalt me zeker wel! De hoofdzuster is een hele lieve vrouw en vindt het ook leuk dat ik er ben. Wel heb ik gemerkt dat de maandag en vrijdag de drukke dagen zijn en de rest van de dagen niet zo. Dan kan ik mooi in het teather kijken! Dat lijkt me namelijk ook interessant!

Na afloop van deze indrukwekkende eerste stagedagen zijn we zaterdagochtend met een groep locals gaan hiken naar een waterval. Een leuke en uitdagende route door de jungle met onderweg meerdere toeschouwers (bavianen en aapjes). Daarna gingen we met z'n allen Tanzaniaans lunchen (met onze handen), erg gezellig! 's Avonds zijn we met z'n tweeën naar Le Patio gegaan, een hele leuke uitgaansgelegenheid in Arusha. Daar hebben we een gezellige avond/nacht beleefd waar we vandaag van aan het bijkomen zijn!

Kwaheri! (Doei)