Beter laat dan nooit - Reisverslag uit Arusha, Tanzania van Renske en Dagmar - WaarBenJij.nu Beter laat dan nooit - Reisverslag uit Arusha, Tanzania van Renske en Dagmar - WaarBenJij.nu

Beter laat dan nooit

Door: Dagmar

Blijf op de hoogte en volg Renske en Dagmar

27 Maart 2017 | Tanzania, Arusha

Hoii lief thuisfront,

Sorry, een week niet geüpload. Oepss. Maar er komt weer een blog aan! Lees ze!

Als eerst natuurlijk wat er allemaal weer is gebeurd op stage. Dat zijn er weer een hoop. Man man wat is de gezondheidszorg hier anders. De eerste drie weken stage zitten er alweer op.

Gezondheidscentrum:
Ik (Dagmar) loop nog steeds stage bij het gezondheidscentrum. Vorige week zijn er twee Nederlandse huisgenootjes ook begonnen met een stage bij dit gezondheidscentrum. Gezellig! Vorige week heb ik nog voornamelijk op de babyvaccinatie gelopen. De hoofdzuster is er de afgelopen twee weken niet geweest. Dus soms stond ik gewoon alleen de baby's te registreren en te vaccineren! Dat was wel even pittig. Maar uiteindelijk is het ook wel een soort van trots. Dat je dat toch even alleen lukt. Verder heb ik laatst een ECG (hartfilmpje) mogen maken! Heel vet om te doen, best modern ook voor hier. Ook heb ik gezien hoe ze een staafje, anticonceptie, uit een arm van een vrouw haalt. Dat gaat nog best wel ruig. Maar goed, nog steeds in Tanzania. Ook heb ik gezien hoe ze een spiraaltje plaatsen. Verder heb ik een besnijdenis bijgewoond. Dat ging er best heftig aan toe. Je ziet wel groot verschil in vakkundigheid, op sommige gebieden lopen ze echt goed bij. Maar op andere gebieden lopen ze echt achter. Dat is wel bijzonder om mee te maken. Afgelopen week heb ik een nachtdienst gehad. 12 uur maar liefst. Nou dat was een hele zit en een hele belevenis. Medicatie wordt niet moeilijk over gedaan, maar goed. Verder maak je van alles mee in een nachtdienst, van kleine chirurgische ingrepen tot de apotheek. Je doet alles. Het was zeker wel leuk om een keer mee te maken. Vooral de afwisseling. Je begint om 18;30 met een zeer snelle overdracht. Daarna ga je eigenlijk in de apotheek zitten en ga je de patiënten helpen. Ze komen eerst dus eerst langs de apotheek om te kijken wat voor behandeling en medicatie ze nodig hebben. Wanneer er duidelijk is wat er aan de hand is ga je naar de theater (voor kleine chirurgische ingrepen) of observation room (voornamelijk voor vaccinaties en patiënten die een nachtje moeten blijven). Meestal komen er mensen tot een uur of 1 's nachts aanlopen. Daarna ga je naar de observation room en ga je kijken wie een vaccinatie nodig heeft. Meestal is er rond 3 en half 5 nog een vaccinatie nodig. En om half 8 (of 8 uur) komt de ochtendploeg het weer overnemen. Owja en wanneer hier de stroom uitvalt, dan werkt men gewoon door. Zonder lamp of enige registratie in de ipads. En de stroom valt nog wel eens weg haha.

Ziekenhuis:
Ik (Renske) ben na de eerste week op de Premature Ward overgestapt naar de Labour Ward (verlosafdeling). Hier heb ik twee weken stage gelopen en veel meegemaakt. De afdeling heeft eerst een onderzoeksruimte waar de vrouwen binnenkomen als ze denken dat ze bijna gaan bevallen. Daar worden ze onderzocht, wanneer ze meer dan 4 cm ontsluiting hebben mogen ze blijven, anders moeten ze weer naar huis. De vrouwen die dus mogen blijven, gaan naar een ruimte met 8 bedden. Deze ruimte ligt bijna altijd wel vol met 8 vrouwen. De vrouwen moeten zelf alles meenemen, ze krijgen op de afdeling alleen een bed met een plastic matras. Lakens, doeken, watten en allerlei andere benodigde materialen moeten ze van tevoren zelf kopen en meenemen. De verloskundigen en verpleegkundigen doen eigenlijk niks totdat een vrouw gaat bevallen, pas als het kind bijna geboren is komt er soms een verloskundige van haar stoel af om te gaan helpen. De vrouwen bevallen gewoon in de zaal waar bedden een halve meter uit elkaar staan, dus ze kunnen van tevoren goed bij de buurvrouw meekijken hoe haar bevalling gaat.. Er zijn wel aparte verloskamers maar die worden niet gebruikt. Ook mag er niemand van familie bij de vrouwen zijn en is er niemand die met de vrouw praat of haar gerust stelt tijdens de bevalling. Als het kindje geboren is, wordt deze bijna gelijk bij de moeder weg gehaald, op de gang gewogen en daar op een tafeltje gelegd. Als meerdere vrouwen tegelijk bevallen liggen er soms wel 5 baby's naast elkaar op dat tafeltje. De vrouwen worden vervolgens soms gehecht, moeten zich gelijk weer aankleden, zelf hun rotzooi opruimen en vieze lakens meenemen en dan naar de volgende afdeling lopen. Op die afdeling blijven ze met hun baby 6 uur ter observatie. Ik bracht vaak de baby's met hun moeders naar die afdeling, daar lagen meestal op alle bedden al 2 vrouwen met hun baby's, dus dan werden dat gewoon 3 moeders+baby's per bed.
Mijn eerste dag op deze afdeling was gelijk een heftige. Ik heb die dag twee bevallingen gezien die allebei heel naar waren, met te veel pijn en bloed en andere ongein. De dokters zijn zo ruw, hard en gevoelloos.. Ik heb voor het eerst gevoeld hoe het is om bijna flauw te vallen... Ik heb die middag gezworen noooit kinderen te nemen, wat een verschrikking is dat zeg. Dag 2 ging ik dus met lood in m'n schoenen weer naar het ziekenhuis. Maaar gelukkig kan het ook anders gaan, deze dag heb ik namelijk een stuk of 10 bevallingen gezien die allemaal heel makkelijk en snel gingen. Dus ik ben weer redelijk gerustgesteld (adopteren blijft altijd nog een optie haha).
In deze twee weken heb ik allerlei dingen meegemaakt. Zo werd er een kindje met 6 vingers geboren, heb ik een tweeling geboren zien worden, heb ik met veel moeders gebeden, ben ik door moeders geknuffeld, zag ik een 16 jarig meisje bevallen, maar ook een 30-jarige Masaai vrouw voor de 9e keer bevallen.. Ook werden een aantal baby's gereanimeerd na de bevalling, gelukkig allemaal geslaagde reanimaties (tot zover ik weet). Omdat het personeel hier erg ongemotiveerd is en liever lui dan moe, terwijl er soms meerdere vrouwen tegelijk bevallen, heb ik ook al zelfstandig baby's op de wereld gezet! Erg bijzonder. Al met al heb ik twee hele interessante en leerzame weken gehad!
Mijn vierde week in het ziekenhuis ben ik nu begonnen op de kinderafdeling, ook heel interessant, hier in het volgende blog meer over!

Naast onze ervaringen op stage doen we ook nog andere leuke dingen in onze vrije tijd.
Twee weekenden geleden hadden we op de vrijdag een feestje van een kindje die twee werd. Het zou een klein feestje worden, maar 35 man. Ik wou dat ik dat had toen ik twee werd. We hebben lekker een buffetje gehad en daarna hebben de kinderen nog lekker gedanst. Was een zeer geslaagde avond. De dag erna (zaterdag om precies te zijn) zaten er allemaal aapjes in de tuin, die roken het eten natuurlijk nog van gister. Was wel echt een super leuk gezicht haha! Diezelfde zaterdag hebben we eigenlijk geprobeerd Arusha te verkennen. We dachten dat we nog maar een klein deel van de stad hadden gezien. Maar dat viel vies tegen. We hadden al aardig wat van Arusha gezien haha. Toen was er natuurlijk ook tijd om te shoppen! Was ook wel weer even nodig hihi. Zaterdagavond zijn er twee nieuwe meisjes bijgekomen in ons huis. Verder zijn we zaterdag natuurlijk weer wezen stappen, was weer een geslaagde avond. De volgende dag hadden we een rust dag. Even sociaal zijn met de nieuwe bewoners. Of misschien iets te fanatiek gedanst de avond ervoor. We zijn die avond nog uiteten geweest naar een ethiopisch restaurant. Met wat Belgen en Nederlanders. Gezellig!!
Maandag (20 maart) is er nog een nieuw meisje bijgekomen! Gezellig in een keer met 7 vrouwen in een huis. Tot nu toe gaat het goed haha.
Afgelopen weekend hebben we een hike gedaan! Weer via dezelfde organisatie als twee weken ervoor. Alleen wel een andere hike. En de nieuwe meiden gingen met ons mee! Was een hele toffe hike, we konden vanaf de top van een berg (niet zo hoog als de kilimanjaro of mount meru maar toch) arusha centrum zien. Je voelde je even on the top of the world. Was wel een lekker gevoel eigenlijk. De zaterdag zijn we weer (wordt beetje eentonig nu maargoed) wezen stappen, dit keer met z'n vijven, gezelliiig. Was zeer geslaagd. Afgelopen zondag zijn we naar maji moto geweest. Dat is een hotspring in de buurt van Moshi, een andere stad in Tanzania dichtbij de kilimanjaro. Echt super helder water! Dacht dat dat alleen op foto's bestond, maar we hebben het toch echt in real life gezien. Kijk maar bij de foto's, en nee ze zijn niet bewerkt. Het was een heerlijke plek om even tot rust te komen haha!
Doordeweek hebben we na de stagedagen ook nog allerlei dingen gedaan zoals zwemmen, naar een movienight met na afloop karaoke en met z'n allen uit eten. We zijn al helemaal gewend aan de mensen, de cultuur en de manier van leven hier en we vermaken ons prima!!

Owja hier in Arusha passen er 8 mensen (inc taxichauffeur) in een taxi die bestemd is voor 5 personen. Alles past, alles past.

Daahaagg

  • 29 Maart 2017 - 18:15

    Miriam:

    Geweldig, wat een belevenissen maken jullie mee en al zo zelfstandig aan het werk. Ik geloof dat je in Nederland na een aantal maanden stage nog niet zoveel hebt gedaan als jullie in die paar weken. Renske wat kun je ontzettend leuk schrijven, mooi om te lezen. En eh je komt toch wel terug? Je klinkt zo enthousiast.
    Nog veel plezier!

  • 29 Maart 2017 - 18:23

    Ingrid:

    Ondanks onze ,bijna' dagelijkse app-jes, waarbij ik dacht helemaal op de hoogte te zijn van al jullie belevenissen, lees ik weer geboeid jullie verhaal. En ook nu blijft het leuk en verrassend om te lezen hoe jullie dagen er uit zien. Wat een top ervaringen mogen jullie daar beleven. Blijven schrijven hoor! Ook dat is een talent van jullie. Xxx

  • 29 Maart 2017 - 21:09

    Dinette:

    Wat maken jullie veel mee op de stages. En door de manier waarop jullie alles beschrijven, kun je bijna zien hoe jullie bezig zijn. Fijn dat je in je vrije tijd ook veel leuke dingen doen. Blijf genieten van deze bijzondere tijd en blijf hier vooral ook over schrijven! Heel veel groetjes.

  • 02 April 2017 - 13:57

    Hermien:

    Hallo Dagmar,
    Wat is het leuk om jullie verhalen te lezen. Jullie hebben schrijftalent hoor!
    Heel goed dat je naast je stage ook rondreist in het land. Dat levert ook weer prachtige verhalen op.
    Ik wens je een fijne tijd en hoop (samen met oma) nog veel van jullie te lezen.
    groeten Hermien

  • 03 April 2017 - 19:35

    Angely :

    Beste Dagmar wat super om je verhalen te lezen.
    Wat een belevenissen in een hele andere wereld.
    Mensen onder gaan alles en hebben soms geen keus, en wat doen jullie daar goed werk.
    En wat bijzonder dat je al een baby ter wereld hebt gebracht.
    Een ervaring die je waarschijnlijk niet gauw zult vergeten.
    Je zult zeker vinding rijk worden, omdat je voor veel dingen een oplossing moet zoeken.
    Erg leerzaam. In Nederland krijg je informatie aangereikt en materiaal.
    Daar waar je nu bent moet je jezelf redden met de middelen die je hebt.
    Wat een ervaringen.
    Dan zitten wij hier soms te mokken in Nederland, terwijl wij alles hebben.

    Dagmar ik wens je nog een hele fijne en goede tijd in Tanzania.
    Geniet van je leermomenten, maar geniet ook van de omgeving uitjes en vrienden.
    Groetjes van Angely

  • 07 April 2017 - 13:07

    Remon:

    Hoi daar!!!

    Wat een belevenis en hoezo voor de leeuwen gegooid worden! Erg knap hoe jullie hiermee om gaan... al kon er in de stages hier heerlijk in de veilige modus gewerkt worden... daar is t flink aan de bak! Maar t vormt je zeer zeker als zorgprofessional! En ik lees ook dat er genoten wordt... dat is nog wel t belangrijkste en blijf dat ook doen!!!! Geniet!!! En ben benieuwd wanneer de eerste bitch-fight is... 7 vrouwen in 1 ruimte!!! Dat zal idd wat worden... blog maar goed in de gaten houden dus!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Renske en Dagmar

Actief sinds 22 Feb. 2017
Verslag gelezen: 1039
Totaal aantal bezoekers 80162

Voorgaande reizen:

27 Februari 2017 - 10 Juli 2017

Stage in Tanzania

Landen bezocht: